Jan Muller wint laatste Jan Knippenberg Memorial

* Etten-Leur, 27 maart 2016 – Jan Muller en Irene Kinnegim hebben de ingekorte Jan Knippenberg Memorial op hun naam geschreven. Opmerkelijk was dat Kinnegim over een afstand van 125 km slechts 6 minuten hoefde toe te geven op de winnaar bij de mannen, Jan Muller. Kinnegim heeft een deel van de race zelfs in eerste positie gelopen. Muller noteerde 11.09:58 en Kinnegim kwam in een tijd van 11.15:30 over de streep. Zij werd 2e overall.  De organisatie maakte eerder bekend dat dit jaar de JKM voor het laatst zou worden georganiseerd. Sinds 1996 werd deze ultraloop, van Hoek van Holland naar Den Helder, om het jaar georganiseerd. (aldus Losse Veter).

Hieronder lees je het persoonlijke raceverslag van Jan.

Jan Knippenberg memorial 2016

De Jan Knippenberg Memorial, afgekort JKM is een strandloop van Hoek van Holland naar Den Helder, een echte klassieker en daardoor veel leuker als een NK ultra. Je bent al voorgeselecteerd als je mee mag doen en nee geen startveld met tig deelnemers, zoveel zijn er niet die dit doen. Ook de verzorging is anders, posten om ongeveer 10 km met echt van alles aan eten en drinken. De resultaten, op deze afstanden en ondergrond, zijn nooit te voorspellen, het weer en heel veel andere factoren werken gigantisch hard door op je lichaam! Dat verklaard dat mensen met veel betere tijden op halve, hele marathons en 10 km.-wedstrijden het gewoon niet lukt om zoiets te finishen en of harder te lopen. Dat over ultralopen.

De wedstrijd zelf dan! In mijn achterhoofd speelt het idee van de grote favoriet steeds mee en laten we eerlijk zijn dit winnen is gigantisch! Twee jaar geleden de halve, niet te vergelijken met de hele, gewonnen en dan ook de hele winnen. Dat zijn echte dromen denk ik. Maar het is 00:00 uur en we moeten aan de bak. Rustig lopen denk ik, het is nog lang, laat ze maar weglopen. Mooi weer, een beetje koud tijdens de start, maar dat gaat wel over als ik bezig ben.

Prachtig maantje en kraakhelder maakt dat ik mijn lampje bijna niet aan heb. Wat is dit mooi, in het donker over het strand. Ik heb er echt vertrouwen in, blijf lekker mijn tempo lopen, waar de eerste post moest zijn staat niks alleen mijn trouwe verzorger, Misja, is er gelukkig wel en ik gooi mijn tankje vol en ga door. Op naar de zandmotor, een stukje met los zand en goed opletten anders dwaal je en loop je extra km. Ook dit gaat goed en we komen in Scheveningen aan waar ook weer een post is en mijn trouwe verzorger Misja. Wat een saai stuk om de haven is, over de weg, grauw en rare mensen op straat, snel weer het strand op. Ineens loopt er de Engelsman mij voorbij, waar komt die nu vandaan denk ik, laat maar gaan, het is nog lang. In de verte zie ik een kerkklok, 3 uur geeft hij aan, nog een 9 uur erbij en dan zal het ver gebeurt zijn, denk ik. Weer een verzorgingspost en weer het tankje vol gooien, dank aan Misja weer op tijd.

Bij verzorgingspost 4 hoor ik dat ik 2^e lig en dat de rest is uitgestapt. Oké, het is nog lang, we zien wel. Het is een lang zwaar stuk tot post 5, los zand en van dat zand waar je in wegzakt. Ook het hoog water speelt hier een rol in mee. Nu weer volgetankt, Misja was weer op tijd en door. Nu gaan we op weg naar de overtocht, waar ik mezelf op verheug, met een ribboot heel snel overgezet worden. Als ik in IJmuiden aankom is Irene net in de boot en moet ik wachten, hoort erbij en ik neem de tijd om weer te eten en te drinken, wat in deze wedstrijden van cruciaal belang is.

Het is 5:59 uur en ik denk, een tijd van 12 uur zit erin, dit is de iets meer als de helft, 65 km.

De boottocht is echt een klein avontuurtje op zich, super leuk! Aan de overkant zie ik Irene voor het eerst, ze gaat net weg en ik moet wachten tot het mijn tijd is. Als ik daar weg ga, heb ik gelijk een paar honden achter me aan, altijd niet leuk, maar ik kan ze wegjagen. Het duurt wel even voor ik weer in mijn tempo kom, maar als ik er eenmaal weer inzit zie ik Irene voor me. Bij de volgende post, gaat Irene net weg als ik stop, weer voltanken, bij mijn persoonlijke begeleider.

Nu loop ik in op Irene en we gaan samen op weg naar een mooi nieuw stuk, was eerst een dijk maar is nu een lagune mooi stuk, veel los zand. Als we bij de post zijn is Misja er echt net en ik gooi mezelf weer vol. Ik wil wachten op Irene, maar die zegt dat ik maar door moet gaan, want ze kan het tempo net niet aan. Nu loop ik helemaal alleen aan kop! Wow wat een mooi gevoel is dit. Nu is het aftellen, nog een klein marathonnetje, denk ik. Bij de volgende post spreekt Misja mij moet in, door te zeggen, ”je laat geen vrouw winnen he”. ‘’Het is nog best ver’’, zeg ik, ‘’niks’’ zegt hij, ‘’gaan’’. Mooi, zo’n oppepper krijgen. Op naar de volgende post, weer een lange, 12 km, druk op het strand, wind in de rug gezandstraald van achteren. Maar nu is het nog een ½ marathonnetje, toch weer bijtanken en weer de woorden “er wint geen vrouw he”.

Op naar voor mij de laatste post waar een verrassing zou zijn. Inderdaad grote verrassing, post werd net gebracht, ‘’je bent een half uur te vroeg’’ zeggen ze, maar willen gelijk alles doen om mij te helpen aan wat ik nodig heb. Alleen mij trouwe partner stond er gelukkig wel, toch nog even drinken. Weer de woorden, “je laat geen vrouw winnen”, maar nu zeg ik ook “dat gaat niet meer gebeuren”, nu durf ik er voor te gaan. ‘‘Het laatste loodje’’ zegt een mountainbiker op het strand en dat is het ook. Daar komt weer een mountainbiker aan, van de organisatie die mij de laatste kilometers begeleidt.

Naar een paar km het strand af, die rotdijk op, asfalt loopt niet lekker nu. Het is nog 3 km. wat gewoon een roteind is op dat asfalt, de dijk over en ja hoor daar in de verte staan , Misja, mevr. Knippenberg, Henri, Martien en de fotografen mij op te wachten. Dit is het ik ben er als eerste, wat ben ik super, super blij. De kus van mevr. Knippenberg de felicitaties van iedereen.

Dit is echt geweldig ook mijn tijd, 11:09 uur, een droomtijd voor mij.

De laatste JKM en ik heb hem, Misja zei het al, ‘’je schrijft geschiedenis’’, inderdaad denk ik toch wel een beetje emotioneel. Ik kan en mag niet vergeten om, Misja te bedanken in dit verslag. Hij heeft vanaf de start tot aan finish 225 km gereden om mij te verzorgen, ook niet geslapen. Echt een bikkel ik was er super blij mee! Natuurlijk mijn trainer van Achilles, Tonio en Feetanalysis super bedankt!

Jan Muller