Jan en Silvia op podium in Texel
* Etten-Leur, 17 april 2017 – De 2017-editie van de 60 én 120 van Texel zit er weer op. Jan Muller startte vanochtend om 04:35 uur en finishte om ongeveer 16:00 uur. Na 11 uur 26 minuten en 20 seconden had de Sprundelse ultraloper zo’n 120 kilometer afgelegd, de eerste 60 km gingen in 5.16:43. Evenals in 2015 was Jan ook nu 2e Nederlanders, maar eigenlijk 3e, want in de tweede helft van de race werd hij voorbij gelopen door de snelste vrouw van de wedstrijd, Maartje Bastings, die na 11.21:45 over de meet liep.
Als eerste M50 en vijfde in totaal liep de atleet getraind door Tonio de Jong ruim 23 minuten minder snel dan in 2015. Waarschijnlijk veroorzaakt door een andere aanlooproute qua training en niet te vergeten de weersomstandigheden.
Silvia Verhoeven die op de 60 uitkwam, werd eerste in haar leeftijdscategorie in 5.46:21. In de overall uitslag eindigde de Etten-Leurse duurloopster op de zevende plaats.
foto Björn Paree 2015: Jan net na de start
Voor de uitslag klik hier. Voor een filmimpressie van Han Savelkoel (07:27), klik hier.
Silvia is ondertussen weer terug in Etten-Leur en meldde het volgende over haar 60:
“Inmiddels weer terug uit Texel. De hors en het strand waren dit jaar erg zwaar. Slecht begaanbaar en stevige tegenwind. Was er gewoon niet sterk genoeg voor. Dacht dat ik op het strand inmiddels al door iedereen ingehaald was. Heb een paar keer geprobeerd ergens aan te pikken om een beetje uit de wind te kunnen lopen maar dat kostte mij dan toch steeds weer net te veel energie zodat ik moest lossen en weer alleen kwam te lopen.
Bij het ingaan van de slufter na het tweede stuk stand en met de wind nog steeds vol tegen kregen we er nog een stevige hagelbuitje erbij. Deed echt zeer die hagel en ik was ook gelijk verkleumd. Maar gelukkig kwam gelijk daarna het zonnetje en moest ik zigzaggend tussen de hooglanders door die op het pad stonden dus ik was gelijk weer op temperatuur.
Vanaf het tweede estafette wisselpunt op 28,5 km heb ik mooi bij een estafette loper aan kunnen pikken. Daar heb ik nog een 3 km tegenwind van mee kunnen profiteren. Eenmaal op de weg terug (met de wind mee) ging het eigenlijk heel goed. Zoals ik op het strand nog door een ieder ingehaald werd kon ik nu zelf aan een ware inhaal race beginnen. Zelfs nog op de laatste 3,5 km waar de wind weer tegen zat.
Op een of andere manier lukte het mij al vanaf begin van het strand niet meer om al lopende drinken weg te krijgen. Terwijl ik daar nooit gesproken problemen mee heb. Maar ik heb gelijk maar de hele zware stukken zoals de strand afgangen en via het losse zand de duin op maar gebruikt als een wandel drinkpauze.
De tijd is misschien een beetje teleurstellend. Echter het strand was gewoon zoveel slechter dan in 2013 en de wind zat ook veel meer tegen. Kon er niet meer van maken. Het geeft wel een goed gevoel dat ik mij de tweede helft weer heb weten te herpakken en de vermoeidheid van het strand en duinen ook gewoon achter mij kon laten. En hoewel ik op de terugweg niet sneller kon had ik nog wel het idee nog een stuk langer dan die zestig km door te kunnen gaan.
De tenen hebben zich ondanks al het zand en de natte voeten zich wonderbaarlijk goed gehouden. Niet meer dan een blaartje onder de voet. Ook nauwelijks spierpijn. Maar geheel overmoedig wilde ik zojuist een klein rondje gaan uitlopen maar dat voelde zodanig oncomfortabel dat ik heel snel ben omgedraaid. Dus ik ben maar met Kees (de herdershond) gaan fietsen i.p.v. uitlopen.”